வன்முறை மற்றும் அகிம்சை இரு வழியிலும் ஆங்கிலேயனை எதிர்த்த வ.வெ.சு.ஐயர்

வ.வெ.சு.ஐயர்

     “3 இனிஷியல்” பெற்ற சில பேர் தமிழகத்திலும் இந்தியாவிலும் சரித்திரம் படைத்துள்ளனர் என்பது மிகவும் விசித்திரமானது. அத்தகையோர் சில பெயர்களை நினைவுபடுத்துகிறோம்:

• எம்.ஜி.ஆர் [மருதூர் கோபாலன் ராமச்சந்திரன்] நன்கு அறியப்பட்ட பரோபகாரி, சுறுசுறுப்பான நடிகர், நேர்மையான அரசியல்வாதி மற்றும் எல்லாவற்றையும் விட ஒரு நல்ல மனிதர். பொறுத்திருங்கள் நான் எம்.ஜி.ஆரைப் பற்றி எழுதவில்லை.
• VOC [வள்ளியப்பன் உலகநாதன் சிதம்பரம் பிள்ளை], ஒரு பிடிவாதமான சுதந்திரப் போராட்ட வீரர், அவரது காலத்தின் முன்னணி வழக்கறிஞர், பணக்காரர் மற்றும் ஆங்கிலேயர்களுக்கு எதிராக ஷ்வதேசி கப்பல் நிறுவனத்தை நடத்திய முதல் இந்தியர், தனது செல்வம் அனைத்தையும் செலவழித்தார். ஏழை மக்கள் மற்றும் மில் தொழிலாளர்களுக்கு, பல ஆண்டுகள் கடுமையான பிரிட்டிஷ் சிறையில் கழித்தார் மற்றும் மோசமான வறுமையில் இறந்தார்.
• ம.போ.சி. [மயிலை பொன்னுசாமி சிவஞானம்] ஒரு சிறந்த சுதந்திரப் போராட்ட வீரர், தமிழறிஞர், சிறந்த எழுத்தாளர், சென்னையைத் தமிழகத்தின் ஒரு பகுதியாகத் தக்கவைக்கப் போராடியவர், இல்லையெனில் அது ஆந்திராவுக்குச் சென்றிருக்க வேண்டும்.
• தற்போதைய தலைமுறையில் பெரும்பாலானவர்கள் வ.வெ.சு.ஐயர் [வரகனேரி வெங்கடேச சுப்பிரமணிய ஐயர்] என்று ஒரு சிறந்த சுதந்திரப் போராட்ட வீரரைப் பற்றி கேள்விப்பட்டிருக்க மாட்டார்கள்.

     1886ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் 2ஆம் தேதி பிறந்த வா.வே.சு. ஐயர் திருச்சி செயின்ட் ஜோசப் கல்லூரியில் படித்து, இளங்கலைப் படிப்பில் மாவட்ட முதல்வராகி, சட்டப் படிப்பை மெட்ராஸில் படித்தார். இதற்கிடையில், அவர் தனது அத்தையின் மகள் பாக்கியலட்சுமியை மிக இளம் வயதிலேயே, அன்றைய வழக்கப்படி திருமணம் செய்து கொண்டார். அப்போது அவருக்கு 15 வயது. Chennai Pleader  கோர்ட்டில் தனது பயிற்சியை தொடங்கினார்.

     வ.வே.சு கிரேக்கம், சமஸ்கிருதம், தமிழ், ஆங்கிலம், லத்தீன், பிரெஞ்சு ஆகிய மொழிகளைக் கற்றுத் தேர்ந்தவர். சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு திருச்சிக்கு திரும்பி அங்கேயே சட்டப் பயிற்சி செய்து வந்தார். சட்டத்தில் பாரிஸ்டர் ஆக வேண்டும் என்ற நோக்கத்துடன், அந்தக் காலத்தில் லாபகரமான நகரமாக இருந்த பர்மாவின் தலைநகரான ரங்கூனுக்கு குடிபெயர்ந்தார். அங்கிருந்து லண்டனுக்குப் பயணம் செய்து, “THE LINCOLN INN” இல் தன்னைச் சேர்த்துக்கொண்டார்.

     அவர் “இந்தியா ஹவுஸில்” தங்கி, வீர் தாமோதர் சர்வர்க்கர், ஷியாம்ஜி கிருஷ்ணா வர்மா, டிஎஸ்எஸ். ராஜன் போன்ற சுதந்திரப் போராட்ட வீரர்களின் அறிமுகத்தைப் பெற்றார்.  மேடம் காமா, அவருக்கு போர் பயிற்சி, துப்பாக்கி, மற்றும் கைத்துப்பாக்கிகளின் பயன்பாடு ஆகியவற்றைக் கற்றுக் கொடுத்தார். சுதந்திரப் போராட்டத்தின் மீதான அவரது ஆர்வத்தை உணர்ந்தபோது பாரிஸ்டர் கனவு பின் இருக்கையில் அமர்ந்தது. அவர் ரகசியப் பயிற்சி பெற்றாலும், படிப்பில் கவனம் செலுத்தி BAR – AT – சட்டத்தில் தேர்ச்சி பெற்றார்.

     மற்றொரு மாணவர் மதன்லால் திங்ரா, இந்தியர்கள் மீதான அவரது கொடூரமான அணுகுமுறைக்காக பிரிட்டிஷ் கர்சன் வில்லியை சுட்டுக் கொன்றார். திங்ரா தனிப்பட்ட முறையில் வ.வெ.சு. ஐயரால் பயிற்சி பெற்றவர்.

     BAR-AT–LAW பட்டம் பெறுவதற்கு சத்தியப்பிரமாணம் செய்யும்போது, ​​ வ.வெ.சு. ராஜாவின் பெயரில் சத்தியம் செய்ய வேண்டும் என்று வலியுறுத்தப்பட்டது. வா.வே.சு அவ்வாறு செய்ய மறுத்துவிட்டார், அதனால் அவர் உயர்நிலையில் தேர்ச்சி பெற்றாலும், பட்டம் பெற முடியாமல் போனதால், அவர் அறிவிக்கப்பட்ட குற்றவாளியாக அறிவிக்கப்பட்டு, பிரிட்டிஷ் காவல்துறை அவரைத் தேடி வந்தது.

     அவர் லண்டனில் இருந்து தப்பித்து, சர்தார்ஜி போல் மாறுவேடத்தில் பாரிஸ் சென்றார். இது ஒரு உளவு படம் போல் இருந்தது, ஒரு நகரத்திலிருந்து மற்றொரு நகரத்திற்கு நகர்ந்து, துருக்கி வழியாக ரங்கூனுக்குப் பயணித்து, 1910 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 9 ஆம் தேதி பாண்டிச்சேரியை அடைந்தார். அப்போது பாண்டிச்சேரி பிரெஞ்சு காலனியாக இருந்தது.

     ஆங்கிலேயர்களுக்கு எதிராகப் போரிட இளம் இந்தியர்களுக்குப் பயிற்சி அளிப்பதற்காக ‘தர்மாலயம்’ என்ற குருகுலம் வகைப் பள்ளியை நிறுவினார். அவர் இளைஞர்களுக்கு சிலம்பம், மல்யுத்தம், குத்துச்சண்டை, போர் மற்றும் ஆயுதப் பயிற்சி ஆகிய பயிற்சிகளை அளித்தார். சுதந்திரப் போராட்ட வீரர்களிடையே செய்தியை அனுப்ப ரகசிய குறியீட்டு மொழியைக் கண்டுபிடித்தார். அவர் தனது மாணவர்களுக்கு கொரில்லா போர் பயிற்சியும் அளித்தார். மணியாச்சி ரயில் சந்திப்பில் கலெக்டர் ஆஷை சுட்டுக் கொன்ற வாஞ்சிநாதன் பயன்படுத்திய பிரான்ஸ் நாட்டுத் தயாரிப்பான துப்பாக்கியை சப்ளை செய்தது வ.வெ.சு.ஐயர் தான்.

  வ.வெ.சு காந்தியை இரண்டாவது முறை சந்தித்தபோது அகிம்சாவாதி ஆனார். காந்தியிடம் கைத்துப்பாக்கியைக் கொடுத்துவிட்டு சரணடைந்தார். முதல் உலகப் போருக்குப் பிறகு, ஆங்கிலேய அரசு அவரைத் தமிழகத்திற்குச் செல்ல அனுமதித்தது. ஆனால் அவர் ஆங்கிலேய கொடுங்கோல் ஆட்சிக்கு எதிராக ‘தேசபக்தன்’ பதிப்பகத்தில் தனது எழுத்தைத் தொடர்ந்தார். இறுதியாக அவர் வ.வு.சி மற்றும் சுப்ரமணிய சிவா ஆகியோருடன் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். அவர் பொது மன்னிப்பு பெற்று ‘கடுமையான சிறைவாசம்’ அனுபவித்த பின்னர் சிறையில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்டார்.

     இறுதியாக சேரன்மாதேவியில் குடியேறி “தமிழ் குருகுலம்” என்ற குருகுலத்தை நிறுவி, பரத்வாஜா ஆசிரமம் என்ற ஆசிரமத்தையும் தொடங்கினார். அவர் தனது மாணவர்கள் தொழிற்கல்வி மற்றும் உடற்பயிற்சி கற்றுக்கொள்வதை வலியுறுத்தினார்.

     வ.வெ.சு. ஐயர் ஒரு விசித்திரமான முறையில் இறந்தார். ஜூன் 3, 1925 இல், அவர் தனது மாணவர்களையும், அவரது மகள் சுபத்ரா மற்றும் அவரது மகன் கிருஷ்ணமூர்த்தியையும் அழைத்துக்கொண்டு அருகிலுள்ள அம்பாசமுத்திரம் நீர்வீழ்ச்சிக்கு சுற்றுலா சென்றார். அடுத்த நாள் ஜூன் 4, 1925. நீரில் மூழ்கிய தன் மகள் சுப்த்ராவைக் காப்பாற்ற அருவியில் குதித்து அங்கேயே இறந்தார். இவரது மகன் கிருஷ்ணமூர்த்தி திருச்சியில் மருத்துவராக உள்ளார்.

     வ.வெ.சு. ஐயர் தமிழ் சிறுகதையின் முன்னோடியாகக் கருதப்படுகிறார். அவரது சிறுகதையான “குளத்தங்கரை அரசமரம்” தமிழ் இலக்கியத்தின் ‘முதல் சிறுகதை’ வகையாகக் கருதப்படுகிறது.

• திருக்குறளை ஆங்கிலத்தில் சிறந்த விளக்கத்துடன் மொழிபெயர்த்தார்.
• கம்பராமாயணம் பற்றிய குறிப்புகளையும் எழுதினார்.
• அவர் நெப்போலியன் மற்றும் கரிபால்டி போன்ற உலகத் தலைவர்களைப் பற்றி நிறைய புத்தகங்களை எழுதினார்.
• பாரதியார் கவிதைகள் பற்றிய அவரது வர்ணனை அவரது மதிப்புமிக்க பங்களிப்பில் ஒன்றாகும்.
• தமிழக அரசு திருச்சியில் உள்ள அவரது இல்லத்தை நினைவிடமாக மாற்றி, அவரது இலக்கியப் படைப்புகள் அனைத்தையும் அங்கே வைத்திருக்கிறது.
• சேரண்மாதேவியில் உள்ள ஒரு சிறுவர் விடுதிக்கு அவரது பெயர் சூட்டப்பட்டுள்ளது.

– Writer : PK Sowmyanarayanan