‘பாகிஸ்தான்‘ என்பது முழுமையான பெயர்ச்சொல் அல்ல. . இந்த நாட்டின் முழுப் பெயர் – ‘பாகிஸ்தான் இஸ்லாமிய குடியரசு‘. ( ইসলমি উপর্বাবাক পাকাসানান அல்லது ‘இஸ்லாமிய தேசம்‘), ‘இஸ்லாம்‘ காரணமாக ஒரு தேசமாக உருவான உலகின் முதல் இஸ்லாமிய நாடு.
சவுத்ரி ரஹ்மத் அலி என்பவருக்குத் தான் இந்த ‘முதல்‘ இஸ்லாமிய தேசத்தை கற்பனை செய்த பெருமை சேரும். ரஹ்மத் அலி பஞ்சாபின் ஹோஷியார்பூர் மாவட்டத்தைச் சேர்ந்தவர். 1933 ஆம் ஆண்டில், கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக்கழகத்தில் படிக்கும் போது, அவர் ஒரு துண்டுப் பிரசுரத்தை வெளியிட்டார் – ‘அபி நஹி தோ கபி நஹி‘ (இப்போது இல்லையென்றால் அல்லது எப்போதும் இல்லை – : நாம் என்றென்றும் வாழ வேண்டுமா அல்லது அழிய வேண்டுமா?). 1933-ல் ஆங்கிலேயர்கள் லண்டனில் இந்தியா என்ற தலைப்பில் ‘வட்டமேசை மாநாட்டை‘ அழைத்தனர். மாநாட்டுக்குச் செல்லும் பிரதிநிதிகளுக்கான துண்டுப் பிரசுரம் இது. இதில் தனி ‘இஸ்லாமிய‘ அரசு என்ற கருத்துருவாக்கத்திற்கான முயற்சி துவங்கியது.
ஆனால் வட்டமேஜை மாநாட்டின் பிரதிநிதிகள் இந்த துண்டுப்பிரசுரத்தை முற்றிலுமாக நிராகரித்தனர். தனி இஸ்லாமிய தேசம் என்ற எண்ணத்தை யாராலும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. அடுத்த ஆறு/ஏழு ஆண்டுகளாக, ரெஹ்மத் அலியின் இந்தக் கனவு இந்திய அரசியலின் ஏதோ ஒரு மூலையில் இருளில் மறைந்திருந்தது.
ஆனால் நாற்பதுகளின் தொடக்கத்தில், இந்தியாவில் ‘முஸ்லிம் அடையாளம்‘ இயக்கத்தின் பொருளாக மாறியது. இந்து-முஸ்லிம் கலவரங்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்துக்கொண்டே இருந்தது… இந்த காலகட்டத்தில் முஸ்லிம் தலைவர்கள் ரெஹ்மத் அலியின் அந்த கனவை நினைவு கூர்ந்தனர்.
ரஹ்மத் அலியின் கனவின் பெயர் ‘பாகிஸ்தான்‘. ‘பாக்‘ என்றால் அரபு மொழியில் புனிதம் என்று பொருள். மேலும் ‘ஸ்தான்‘ என்றால் அரபியில் இடம் என்று பொருள். ஸ்தான் என்ற சொல் சமஸ்கிருதத்தில் இருந்து வந்தது. அதாவது, பாகிஸ்தான் என்றால் ‘புனித பூமி‘ என்று பொருள். ஆனால் அதில் மற்றொரு அர்த்தம் மறைந்திருந்தது – பாகிஸ்தான் – பஞ்சாப், வடமேற்கு எல்லை (ஆப்கான்) மாகாணம், காஷ்மீர், சிந்து மற்றும் பலுசிஸ்தான். இந்தப் பெயர்களில் பலுசிஸ்தான் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. ஆனால் வங்காளத்திலிருந்து அல்ல.
ரஹ்மத் அலியின் துண்டுப் பிரசுரத்தில் ஒரு வாக்கியம் உள்ளது, இன்றைய சூழலில் படிக்கும்போது நம்மைச் சிரிக்க வைக்கிறது.
‘முஸ்லிம்களாகிய நாம், ஹிந்து ஆதிக்கக் கூட்டமைப்பிற்குள் ஏமாற்றப்பட்டால், இந்தியாவில் அமைதியும் முன்னேற்றமும் இருக்காது என்று நாங்கள் உறுதியாக நம்புகிறோம், அதில் நமது சொந்த விதியின் எஜமானர்களாகவும், நமது சொந்த ஆன்மாவின் தலைவர்களாகவும் இருக்க முடியாது.‘
(இந்த இந்து பெரும்பான்மை கூட்டமைப்பில் அமைதியும் வளர்ச்சியும் சாத்தியமில்லை என்று நாங்கள் உறுதியாக நம்புகிறோம், அங்கு நாம் வஞ்சிக்கப்படுகிறோம், ஏனென்றால் இங்கே நாம் நமது ஆன்மாவிற்கும் நமது எதிர்காலத்திற்கும் எஜமானர் அல்ல.)இந்த துண்டுப்பிரசுரத்தில், டாக்டர் சர் முஹம்மது இக்பாலின் முன்மொழிவை ரெஹ்மத் அலி எதிர்த்தார், அதில் அவர் (பாகிஸ்தான்‘ என்ற பெயரை எடுக்காமல்) வடமேற்கின் நான்கு மாகாணங்களைக் கொண்ட ஒரு முஸ்லிம் கூட்டமைப்பைக் கற்பனை செய்திருந்தார்.
இந்த துண்டுப் பிரசுரத்திற்குப் பிறகு, ரஹ்மத் அலி தனது பெயருக்கு முன்னால் ‘நிறுவனர் – பாகிஸ்தான் தேசிய இயக்கம்‘ என்று எழுதத் தொடங்கினார். 36 வயதுடைய இந்த இளைஞன், பாகிஸ்தானை பெற்றெடுக்கும் போது, கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக்கழகத்தில் பி.ஏ. ஏ. பட்டம் பெற்றுக் கொண்டிருந்தார். 1940 இல் அவர் எம். ஏ. செய்தது.
1934ல், ‘பாகிஸ்தான்‘ உருவான ஒரு வருடத்திற்குப் பிறகு, ரஹ்மத் அலி முதன்முறையாக முகமது அலி ஜின்னாவைச் சந்தித்தார். ஜின்னா நான்கு வருடங்கள் இங்கிலாந்தில் தங்கியிருந்து இந்தியா திரும்ப தயாராகிக்கொண்டிருந்தார். ரஹ்மத் அலியின் பேச்சைக் கேட்டு ஜின்னா சொன்னார் – “என் அன்பான பையனே… இவ்வளவு அவசரப்படாதே. ஓடும் நீர் வெளியேறும் வழியை தானே கண்டுபிடிக்கும்..!”
ரஹ்மத் அலி கையைக் கட்டிக்கொண்டு உட்காருபவர் அல்ல. 1935 இல், அவர் தனது புத்தகத்தை வெளியிட்டார் – பாகிஸ்தான்: ஃபாதர்லேண்ட் ஆஃப் பாக் தேசம். இந்த புத்தகத்தில், அவர் முன்மொழியப்பட்ட பாகிஸ்தானை விரிவாக விவரித்திருந்தார். வரைபடங்கள் வழங்கப்பட்டன. இதில் வேடிக்கை என்னவென்றால், இந்தப் புத்தகத்தில் கூட வங்காளத்தைப் பற்றிக் குறிப்பிடவே இல்லை. இந்நூலில், ‘இஸ்லாத்தின்‘ அடிப்படையில் ஒரு தேசத்தை நிறுவ வேண்டும் என்று வாதிட்டார்.
1940 இல் லாகூர் முஸ்லீம் லீக் மாநாட்டில் ஜின்னா முதன்முறையாக முஸ்லிம் தேசம் பற்றிய தனது கருத்தை வெளிப்படையாகத் தெரிவித்தார். ஜின்னா ‘கிழக்கு மண்டலம்‘ பற்றி பேசினார். ஆனால் இந்த உரையில் பாகிஸ்தான் என்ற வார்த்தையே இல்லை.
ஜின்னா 1943 இல் ‘பாகிஸ்தான்‘ என்று பகிரங்கமாகக் குறிப்பிட்டார். ரஹ்மத் அலியின் கனவு சரியாக பத்து வருடங்களுக்கு பிறகு மக்களிடையே விவாதப் பொருளாக மாறியது..!
பாகிஸ்தானுக்கான இந்த இயக்கம் முழுவதும், ரஹ்மத் அலி இங்கிலாந்திலேயே இருந்தார். பாகிஸ்தான் 1947 இல் உருவாக்கப்பட்டது, இது ரஹ்மத் அலி கற்பனை செய்ததை விட சிறியது.
ரஹ்மத் அலிக்கு முழு பஞ்சாப் தேவை, காஷ்மீர் வேண்டும். ‘நேரடி நடவடிக்கை நாள்‘ என்ற பயங்கரவாதத்தால் பாகிஸ்தானுக்குக் கிடைத்த அவரது ஆரம்பத் திட்டத்தில் வங்காளம் ஒரு பகுதியாக இல்லை.
பாகிஸ்தான் உருவான பிறகு 1948 ஏப்ரலில் ரஹ்மத் அலி பாகிஸ்தானுக்கு வந்தார். ஜின்னா பாகிஸ்தானின் கவர்னர் ஜெனரல் ஆனார். பாகிஸ்தானுக்காக போராடியவர்கள் பல்வேறு பதவிகளை வகித்து வந்தனர். இதில் ரஹ்மத் அலிக்கு எந்தப் பங்கும் இல்லை. அவற்றின் பங்களிப்பைப் பற்றிய எந்தத் தடயமும் இல்லை.
ஆனால், பின்னாளில், பாகிஸ்தான் ரஹ்மத் அலிக்கு என்ன செய்தது, அது பாகிஸ்தானின் இயல்பில் மட்டுமே தெரிகிறது.
ஜின்னா செப்டம்பர் 1948 இல் இறந்தார். வசீர் அசாம் லியாகத் அலி கான் இப்போது பாகிஸ்தானின் தலைமைப் பொறுப்பில் உள்ளார். சரியாக ஒரு மாதம் கழித்து, அக்டோபர் 1948 இல், லியாகத் அலி ரஹ்மத் அலியை பாகிஸ்தானில் இருந்து துரத்தினார்..! ஆம். உண்மையில் வெளியேற்றப்பட்டார்.
இப்போது ரஹ்மத் அலி சரியான வழியில் வந்தார். இந்தியாவின் பஞ்சாபில் இருந்த அவரது மூதாதையர் வீடு விற்கப்பட்டது. அவர் பாகிஸ்தானில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்டார். கடைசியில் களைத்துப்போய் மீண்டும் இங்கிலாந்து வந்துவிட்டார்.
பாகிஸ்தானின் கனவுகளின் வியாபாரி ரஹ்மத் அலி, ‘பாகிஸ்தான்‘ என்ற சொல்லை உருவாக்கியவர், இங்கிலாந்தில் பிச்சை எடுத்து வாழ்ந்து வந்தார். இறுதியில், 1951 இன் ஆரம்பத்தில், அவர் இங்கிலாந்தில் வறுமை மற்றும் தெளிவற்ற நிலையில் இறந்தார். அவரது சடலம் ஒரு வாரமாக அழுகிய நிலையில் இருந்தது. பார்க்க யாரும் இல்லை. இறுதியில், கேம்பிரிட்ஜில் உள்ள அவரது கல்லூரி அவரது உடலை அப்புறப்படுத்தியது.
ரஹ்மத் அலியின் கல்லறை கேம்பிரிட்ஜின் கல்லறையில் இன்னும் பாகிஸ்தானின் இயல்புக்கு சாட்சியாக உள்ளது.
பாகிஸ்தானுக்கான ஆரம்ப இயக்கத்தில் வங்காளம் இல்லை. பஞ்சாப் மற்றும் சிந்துவில் இருந்து அதன் புவியியல் வேறுபாடு ஒரு பெரிய பிரச்சினையாக இருந்தது. ஆனால் முஸ்லீம் லீக்கின் மிகப்பெரிய செல்வாக்கு வங்காளத்தில் தொடர்ந்து சரிந்தது. ஆரம்பத்திலிருந்தே, முஸ்லிம் லீக் அங்கு தீவிர வாத போக்கைக் கடைப்பிடித்தது.. முஸ்லிம் லீக் சச்சரவுகளிலும் கலவரங்களிலும் எப்போதும் வன்முறையில் ஈடுபட்டது. பத்ரா (கண்ணியமான) வங்காள சமூகம் அதை வன்முறை வாயிலாக பதிலடி கொடுப்பதற்கு தயங்கியது, பின் தங்கியது.
1937 மாகாணத் தேர்தலில், வங்காளத்தில் காங்கிரஸ் தனிப்பெரும் கட்சியாக உருவெடுத்தது. கூட்டு அரசையும் அமைத்தார். ஆனால் 1939 இல், பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்திற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்து காங்கிரஸ் அமைச்சரவை ராஜினாமா செய்து வங்காளத்தை முஸ்லீம் லீக்கின் கைகளில் ஒப்படைத்தது… அன்றிலிருந்து பாகிஸ்தானின் விவாதத்தில் வங்காளம் குறிப்பிடத் தொடங்கியது. 1946 இல், முஸ்லீம் லீக்கின் சுஹ்ரவர்தி வங்காளத்தின் வைசிராய் -ஆசாமாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். பதவியேற்ற மூன்றரை மாதங்களுக்குள், சுஹ்ரவர்தி வங்காளத்தில் ஒரு மிகப்பெரிய, பயங்கரமான ‘நேரடி நடவடிக்கை தினத்தை‘ கொண்டாடினார். ஒரே நாளில் பத்தாயிரம் இந்துக்கள் கொல்லப்பட்டனர்.
இந்த கொடூர சம்பவத்தில் இரண்டு விஷயங்கள் நடந்தன. நாட்டின் பிரிவினையை எதிர்த்த காங்கிரஸ், முஸ்லிம் லீக்கின் பிடிவாதத்திற்கு அடிபணிந்தது. இரண்டாவதாக, வங்காளமானது பாகிஸ்தானின் எதிர்காலத்தின் ஒருங்கிணைந்த பகுதியாக இருக்கும் என்பது நிரூபிக்கப்பட்டது.
இந்தியாவில் நடந்த கலவரங்களின் வரலாறு மிக நெடியது. ஆகஸ்ட் 1893 இல், முதல் முஸ்லீம்-இந்து கலவரம் பம்பாயில் நடந்தது. ஆனால் இதன் பின்னரான வரலாற்றைப் பார்த்தால் முஸ்லிம்களின் ஆக்கிரமிப்பினால் ஏற்பட்ட கலவரங்களின் எண்ணிக்கை படிப்படியாக அதிகரித்து வருவது தெரிகிறது. குறிப்பாக நாற்பதுகளின் தசாப்தம் கலவரங்களின் தசாப்தம். முஸ்லீம் லீக்கின் இந்த ஆக்ரோஷமான பாணியை எதிர்க்கும் தலைமையும், கொள்கையும் காங்கிரசுக்கு இல்லை. இந்த கூறு பாகிஸ்தான் உருவாக்கத்தில் மிக முக்கியமானது. மேற்கு பஞ்சாபின் (பின்னர் பாகிஸ்தானின் ஒரு பகுதியாக மாறியது) அரசாங்க உதவி முகாமில் இருந்த இந்து-சீக்கியர்களிடம் காந்திஜி ‘முஸ்லீம் லீக் பாகிஸ்தானை விரும்பியது, அதனால்தான் அவர்கள் வன்முறையில் ஈடுபட்டனர். இப்போது பாகிஸ்தான் கிடைத்துள்ளது. இப்போது ஏன் கலவரம் செய்யப் போகிறார்கள் ? உன்னை கொல்லப் போகிறார்களா என்ன? அதனால் இந்தியா வர வேண்டிய அவசியம் இல்லை. நீ இங்கேயே இரு‘.என்று வெளிப்படையாக கூறினார்,துரதிர்ஷ்டவசமாக, பிரிவினைக்குப் பிறகு செப்டம்பர், அக்டோபர் மற்றும் நவம்பர் மாதங்களில் மிக மோசமான கலவரங்கள் நடந்தன, இதில் லட்சக்கணக்கான இந்துக்கள் மற்றும் சீக்கியர்கள் கொல்லப்பட்டனர், இடம்பெயர்ந்தனர். சுருக்கமாகச் சொன்னால், பாகிஸ்தான் உருவானதில் கலவரம் பெரும் பங்கு வகித்தது.
இப்போது முன்மொழியப்பட்ட பாகிஸ்தானில் சேரப் போகும் மாநிலங்கள் – முழுமையாகன சிந்து ,பிரிக்கப்பட்ட மேற்கு பஞ்சாப் , பிரிக்கப்பட்ட கிழக்கு வங்காளம் ஆகியவை.வடமேற்கு எல்லைப் பகுதியில் காங்கிரஸின் ஆட்சியில் இருந்ததால், அதுகுறித்த தெளிவு இல்லை. ஆனால் பின்னர் நேருவின் வற்புறுத்தலால் இந்த பகுதி பாகிஸ்தானுக்கு வழங்கப்பட்டது. காஷ்மீர் ஒரு தனி மற்றும் சுதந்திரமான சமஸ்தானமாக இருந்தது மற்றும் பலுசிஸ்தான் பாகிஸ்தானாக மாறுவதற்கு மூன்று நாட்களுக்கு முன்பு அதன் முடிவை எடுத்தது – சுதந்திரமாக இருக்க. அதாவது, ரஹ்மத் அலி கற்பனை செய்த பாகிஸ்தானில், பாகிஸ்தான் பிறக்கும் போது பலுசிஸ்தானும் காஷ்மீரும் பாகிஸ்தானின் பகுதியாக இல்லை. கற்பனையில் இல்லாத வங்காளம், பிளவுபட்டது மட்டுமல்ல, பாகிஸ்தானின் ஒரு பகுதியாக மாறிவிட்டது.
அதாவது, 1947 ஆகஸ்ட் 14-ம் தேதி பிறந்த பாகிஸ்தான் ஆனது எப்படியோ ஆரம்பித்து எப்படியோ முடிந்தார் போலானது.
ஒருவேளை அதனால் தான், மிக விரைவில் பிரிவினைப் பாதையில் பாகிஸ்தானின் பயணம் துவங்கி விட்டது போலும் !
(மேலும் வளரும்)
